Psycholog – to magister psychologii z szeroką znajomością teorii psychologicznych, dotyczących miedzy innymi rozwoju psychicznego człowieka jego funkcjonowania w relacjach i społeczeństwie. Podczas studiów wybiera specjalizację może być np. psychologiem klinicznym osób dorosłych, dzieci i młodzieży, psychologiem sądowym itd.
W pracy zawodowej najczęściej, udziela wsparcia psychologicznego, konsultuje, robi diagnozy i specjalistyczne testy psychologiczne, wystawia opinie, prowadzi psychoedukację, psychoprofilaktykę, interwencję kryzysową, warsztaty i szkolenia.
Jeśli psycholog nie ukończył dodatkowego 4-6 letniego szkolenia w jednej ze szkół psychoterapii nie jest psychoterapeutą i nie prowadzi psychoterapii.
Psychiatra – jest lekarzem medycyny ze specjalizacją z psychiatrii, diagnozuje zaburzenia psychiczne pacjenta oraz ewentualne zaburzenia organiczne wynikające np. z uszkodzeń mózgu lub zaburzeń gospodarki hormonalnej pacjenta. Jeśli jest to konieczne zleca leczenie szpitalne, badania diagnostyczne oraz leczenie farmakologiczne często w połączeniu z psychoterapią.
Psychiatra może również być psychoterapeutą jeśli ukończy dodatkowe 4-6 letnie szkolenie w szkole psychoterapii.
Psychoterapeuta – może ale nie musi być psychologiem, często jest lekarzem lub magistrem innego humanistycznego lub społecznego kierunku, który ukończył dodatkowe 4-6 letnie studia psychoterapii w konkretnym nurcie psychoterapeutycznym. Podczas swojej nauki przeszedł własną psychoterapię i staż kliniczny w szpitalu lub oddziale psychiatrycznym. Swoją pracę poddaje regularnej superwizji.
Psychoterapeuta może specjalizować się w różnych typach pomocy: psychoterapia par, psychoterapia uzależnień, psychoterapia grupowa, psychoterapia indywidualna, psychoterapia dzieci i młodzieży, psychoterapia rodzin.
Psychoterapeuta wspiera podczas kryzysów i trudnych sytuacji życiowych, rozpoznaje problemy emocjonalne i psychiczne pacjenta, wspiera psychoterapią proces leczenia farmakologicznego zleconego przez psychiatrę, towarzyszy w rozwoju osobistym pacjenta.
Coach nie prowadzi psychoterapii. Nie zagłębia się w przeszłość klienta, nie szuka źródeł problemu, dawnych traum i wewnętrznych konfliktów. Jest specjalistą/trenerem zajmującym się rozwojem osobistym swojego klienta. Skupia się raczej na teraźniejszości i przyszłości. Pracuje z klientem w relacji partnerskiej nie psychoterapeutycznej, pomagając w szukaniu rozwiązań dotyczących konkretnych problemów biznesowych (Business coaching) lub życiowych (Life coaching) i osiąganiu wyznaczonych celów. Coaching ma wydobyć z klienta jego potencjał do zmian i rozwoju. Coach doradza, motywuje, odkrywa mocne strony klienta. Często jest psychologiem lub absolwentem kierunków humanistycznych, który ukończył studia podyplomowe lub stosowne szkolenia z zakresu coachingu.